Η κρίση και ο Δήμος

 του Ανδρέα Κ. Ευσταθίου

Η χώρα μας δυστυχώς είναι σε κρίση και όχι μόνο οικονομική. Οι υπαίτιοι της
κατάστασης αυτής είναι γνωστοί στους ορθώς σκεπτόμενους ανθρώπους.

Η κρίση αυτή πλήττει οικονομικά αβάστακτα τους Έλληνες και κυρίως τους νοικοκυραίους που φυσικά δεν ευθύνονται για όσα γίνονται σε βάρος τους.

Μερικοί από τους ανθρώπους αυτούς που κατοικούσαν στα αστικά κέντρα , προκειμένου να αντιμετωπίσουν ευκολότερα τα βάρη της κρίσης, αναζήτησαν καταφύγιο στη γενέτειρα τους, όπως συμβαίνει και στην περιοχή μας.

Στους δύσκολους καιρούς οι άνθρωποι αισθάνονται ανακούφιση και σιγουριά κοντά στις ρίζες τους για πολλούς και ευνόητους λόγους. Οι ρίζες ουσιαστικά και μεταφορικά τρέφουν και στηρίζουν ότι έχει ζωή και συνδέεται με αυτές, όπως κάνει και η μεγάλη μάνα γη.

Ο τόπος μας είναι προνομιούχος και φιλόξενος στους ανθρώπους του. Δεν έχει όμως μόνον δυνατότητες, έχει και ελλείψεις, αδυναμίες και προβλήματα, πολλά από τα θέματα αυτά ανήκουν στη δικαιοδοσία του Δήμου.

Ο Δήμος γνωρίζει την κατάσταση που επικρατεί και προσπαθεί με προγράμματα, με σχέδια και συνέπεια να εκτελέσει την αποστολή του στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων και των δυνάμεων του. Επιτυγχάνει πολλά. Δυστυχώς  όμως, λόγω της υπάρχουσας παρακμής, έχει οικονομικές και άλλες αδυναμίες με αποτέλεσμα να αδυνατεί, να εκπληρώσει την αποστολή του, κατά τον αποτελεσματικότερο τρόπο, όπως επιθυμεί.  Γι αυτό ζητεί την ανοχή και την κατανόηση των δημοτών.

Αυτά όμως δεν πρέπει, να μας οδηγήσουν στην αδιαφορία και την απραξία. Αντιθέτως οφείλουμε όλοι, ο Δήμος, σύλλογοι, οργανώσεις και δημότες να αισθανθούμε τις υποχρεώσεις μας και να επιδιώξουμε το καλύτερο δυνατό για τον τόπο και τον εαυτό μας.

Δεν πρέπει να κρίνουμε μόνο τι κάνουν ή δεν κάνουν οι άλλοι, αλλά πρέπει να κρίνουμε και τον εαυτό μας για ότι δεν κάνει από όσα

μπορούσε και έπρεπε να κάνει.  

 Όλοι αρμόδιοι και αναρμόδιοι επιβάλλεται εκ των πραγμάτων να συνεργαστούμε. Να συνεργαστούμε με ειλικρίνεια, σεβασμό και αγάπη. Η δύναμη της αγάπης ενώνει και εμψυχώνει τους ανθρώπους. Ενωμένοι και συνεργαζόμενοι επιτυγχάνομε καλύτερα το γενικό καλό, το οποίο είναι και ατομικό καλό.

 Όλοι γνωρίζουμε, ότι οι γονείς μας και οι πριν από αυτούς με ελάχιστες ή καθόλου οικονομικές και άλλες δυνατότητες έκαμαν πολλά στις τότε κοινότητες, με το ενδιαφέρον τους, τη συνεργασία και την προσωπική ακόμη εργασία, πίστευαν στη μεγάλη αξία του τόπου τους και προσέφεραν ότι μπορούσαν, ως γνήσιοι πατριώτες.

Ο Δήμος θέλει και επιδιώκει την συνεργασία με όλους τους δημότες. Ο Δήμος και οι δημότες είναι δυνάμεις με κοινό στόχο και σκοπό τη δημιουργία έργων στην περιοχή του Δήμου και την εξυπηρέτηση των δημοτών. Συνεργαζόμενοι  μπορούμε να είμαστε πιο δημιουργικοί και πιο χρήσιμοι στον τόπο μας.

Ας είμαστε εμείς και όχι εγώ, όπως έλεγε ο πατριώτης μας Στρατηγός Μακρυγιάννης. Η φροντίδα μόνο των συμφερόντων μας δεν προάγει την πρόοδο και το γενικό καλό.-