Guardian: Στο χείλος της αβύσσου οι Ελληνες

Το γλυπτό του Τάσου Νιφαδόπουλου χρησιμοποιεί ο Guardian για την αποτίμηση του έργου του ΣΥΡΙΖΑ. Η μοναξιά της κυβέρνησης και η άβυσσος των Ελλήνων.

«100 ημέρες μοναξιάς: Ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται ενώ οι Ελληνες κοιτούν για άλλη μία φορά την άβυσσο». Αυτός είναι ο τίτλος του άρθρου της δημοσιογράφου Helena Smith, του Guardian.

Προκειμένου να κάνει αποτίμηση του έργου του ΣΥΡΙΖΑ, ο Guardian, χρησιμοποιεί σημειολογικά το γλυπτό του Τάσου Νιφαδόπουλου.

Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ πλησιάζει την 100ή ημέρα της θητείας της, ο Αλέξης Τσίπρας περπατάει σε λεπτή γραμμή ανάμεσα στον συμβιβασμό με την ευρωζώνη και να κατηγορηθεί ότι υποτάσσεται στην Ανγκελα Μέρκελ.

Στην αντίστροφη μέτρηση για τις 100 μέρες του ΣΥΡΙΖΑ στην ηγεσία, έχει το δικό του γλυπτό για την κρίση. Χέρια απλωμένα, στόμα ορθάνοιχτο, το πρόσωπό του σε απόγνωση, το γλυπτό απεικονίζει έναν άνδρα να κρέμεται από έναν χρηματοοικονομικό δείκτη σε ελεύθερη πτώση. Παρακάτω, ο κόσμος του από μπετόν και πέτρες βρίσκεται μπροστά σπασμένος και διαλυμένος.

Επισήμως, είναι γνωστό ως «έργο της κρίσης», το έργο τέχνης έχει προσελκύσει μια σταθερή ροή των θεατών στο σημείο που έχει ανεγερθεί, στη σκιά μιας γέφυρας στη λεωφόρο που συνδέει την Αθήνα με τη θάλασσα. Λουλούδια βρίσκονται δίπλα του σαν να πενθούν για όλα όσα έχουν περάσει.

Για τον Τάσο Νιφαδόπουλο, τον νεαρό γλύπτη πίσω από το έργο, είναι ο πρώτος δημόσιος φόρος τιμής για τις χιλιάδες αυτοκτονίες που έχει αφήσει στο πέρασμά της η κρίση. «Οι άνθρωποι θέλουν η τέχνη να τους εκφράσει», είπε «και με αυτό έργο προσπάθησα να εκφράσω τα συναισθήματά μου και να αφήσω την κοινωνία στο σύνολό της να μιλήσει».
Στη βόλτα με τα πάνω κάτω που είναι η επική μάχη της χώρας για να παραμείνει στη ζωή, πολλοί ήλπιζαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα παρέχει παρηγοριά. Ωστόσο, η Αθήνα πέντε χρόνια μετά έχοντας αναγκαστεί να στηρίξει τις τράπεζες -αποδεχόμενη το μεγαλύτερο πακέτο διάσωσης στην παγκόσμια οικονομική ιστορία- οι Ελληνες δεν είναι σίγουροι τι να σκεφτούν. Αυτό που ξέρουν είναι ότι μετά από πέντε χρόνια έχοντας χορέψει στον τόνο της λιτότητας-κάνοντας τις θυσίες απαραίτητες για να απομακρύνουν τη χρεοκοπία- είναι όπως ο άντρας του Νιφαδόπουλου, για άλλη μια φορά κοιτάζοντας την άβυσσο.