Εκτιμήσεις για την επόμενη μέρα

Τα σενάρια της επόμενης ημέρας των εκλογών της 17ης Ιουνίου εξετάζει δημοσίευμα της εφημερίδας "Free Sunday" με τον εύγλωττο τίτλο "Και στις 18;".

Στο δημοσίευμα σημειώνεται ότι "ύστερα από δυόμισι μήνες ακυβερνησίας και δυόμισι χρόνια οικονομικής, κοινωνικής, πολιτισμικής καθόδου έρχεται η ώρα της τελευταίας προσπάθειας για τη διασφάλιση της ελληνικής παρουσίας στην Ευρωζώνη, στο εσωτερικό της οποίας διαμορφώνεται μια νέα αρχιτεκτονική, προς την κατεύθυνση της ομοσπονδιοποίησης. Στις 21 Ιουνίου θα συνεδριάσει το Eurogroup και στις 28-29 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. Οι εταίροι έχουν ξεκαθαρίσει ότι θα δεχτούν κάποιες βελτιώσεις στο πρόγραμμα προσαρμογής, υπό την προϋπόθεση ότι θα έχουν απέναντί τους μια κυβέρνηση προσηλωμένη στις βασικές αρχές της δημοσιονομικής εξυγίανσης και της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι μπορεί να επιμηκυνθεί ο χρόνος εκπλήρωσης των στόχων του μνημονίου κατά ένα ή δύο χρόνια, να μειωθεί το επιτόκιο, ακόμη και να γίνει νέα αναδιάρθρωση του χρέους, αυτή τη φορά με τη συμμετοχή της ΕΚΤ. Από την άλλη, δεν αποκλείεται ένα τρίτο πακέτο οικονομικής βοήθειας, ενώ δρομολογούνται αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και μέτρα ενίσχυσης της απασχόλησης".

Δύσκολη νέα αρχή
Επισημαίνεται, δε, ότι "σε κάθε περίπτωση, όταν μετά το σχηματισμό κυβέρνησης επιστρέψει στην Αθήνα το κλιμάκιο της τρόικας θα διαπιστώσει εκτροχιασμό στην εκτέλεση του προϋπολογισμού, κατάρρευση εσόδων, έκρηξη δαπανών και διάλυση της διοίκησης. Θα επιδιωχθεί μια νέα αρχή, σε ένα περιβάλλον όλο και πιο σύνθετο, με φόντο την κοινοτική διαδικασία πολιτικής ενοποίησης, που θα καταλήξει στην εκλογή του πρώτου προέδρου της Ε.Ε. ή και της Κομισιόν το 2014. Η ιδέα για έναν υπουργό Οικονομικών της Ευρωζώνης βρίσκεται στο προσκήνιο, κι αυτό σημαίνει ότι οι κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας θα είναι αυστηροί και κοινοί για όλους. Το μεγάλο και μετέωρο ερώτημα είναι αν η πιο υπερχρεωμένη χώρα έχει ή θα βρει τις δυνάμεις να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής. Ύστερα από μια προεκλογική αντιπαράθεση που χαρακτηρίστηκε από την πόλωση μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, φτηνούς τακτικισμούς, λαϊκισμούς και συμπτώματα οπισθοδρόμησης, τα κομματικά επιτελεία προετοιμάζονται για την επόμενη μέρα, η οποία διαγράφεται θολή. Κοινή είναι η εκτίμηση ότι το πρώτο κόμμα θα πλησιάσει ή και θα ξεπεράσει το 30%, ενώ η επόμενη βουλή θα είναι εκτός απροόπτου επτακομματική, περιλαμβάνοντας τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ, το ΚΚΕ, τους Ανεξάρτητους Έλληνες και τη Χρυσή Αυγή, χωρίς να έχει κριθεί η τύχη του κόμματος Μάνου-Τζήμερου".

Πολιτικές "εξισώσεις"
Επίσης, υπογραμμίζεται ότι "εάν η ΝΔ αναδειχτεί πρώτο κόμμα, είναι βέβαιο ότι θα απευθυνθεί στο ΠΑΣΟΚ και στη ΔΗΜΑΡ, προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας. Ο Ευ. Βενιζέλος και ο Φ. Κουβέλης τάσσονται υπέρ μιας οικουμενικής κυβέρνησης, με συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που δεν είναι ρεαλιστικό. Εάν η ΝΔ έχει πάνω από 130 έδρες, είναι πιθανό να επιδιώξει σχηματισμό γαλάζιας κυβέρνησης μειοψηφίας, με ψήφο εμπιστοσύνης από το ΠΑΣΟΚ και ψήφο ανοχής από τη ΔΗΜΑΡ. Ωστόσο, αυτή θα είναι μια εύθραυστη και βραχύβια κυβέρνηση, η οποία θα αντιμετωπιστεί ως τέτοια από τις αγορές και τους πιστωτές. Κατά συνέπεια, θα καταβληθούν προσπάθειες για μια κυβέρνηση με μεγαλύτερα εχέγγυα βιωσιμότητας, δηλαδή με συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι ο Φώτης Κουβέλης, προκειμένου να πει το «ναι», θα ζητήσει να μην είναι ο Αντώνης Σαμαράς πρωθυπουργός. Θεωρείται επίσης εξαιρετικά πιθανό ο Ευάγγελος Βενιζέλος να προτείνει να ηγηθεί μιας τέτοιας κυβέρνησης ο ίδιος ο Φώτης Κουβέλης, ο οποίος είναι ο μόνος που μπορεί να συνομιλήσει με την κοινωνική βάση της αντιπολίτευσης. Άλλωστε ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ έχει εξαιρετική εικόνα στις Βρυξέλλες και οι τελευταίες επαφές που έκανε με ηγετικά στελέχη των Ευρωσοσιαλιστών ενίσχυσαν το βαθμό αποδοχής του. Το μεγάλο ερώτημα είναι αν ο πρόεδρος της ΝΔ θα κάνει ένα βήμα πίσω προκειμένου να διευκολυνθεί η διαχείριση της εθνικής υπόθεσης. Δεν είναι βέβαιο, αλλά και δεν αποκλείεται, αν συνεκτιμήσει κανείς και τις διαθέσεις των εταίρων, οι οποίοι οπωσδήποτε θα ενθαρρύνουν τη δημιουργία μιας όσο το δυνατόν ευρύτερης συναίνεσης κυβέρνησης. Ανοιχτό είναι το ενδεχόμενο να απευθυνθεί η ΝΔ στους Ανεξάρτητους Έλληνες ή να επιδιώξει τον επαναπατρισμό στελεχών που μετακινήθηκαν στο κόμμα του Π. Καμμένου".
Το δημοσίευμα επισημαίνει ότι "δύσκολη είναι η επίλυση και της πράσινης εξίσωσης. Η αρχική θέση του κ. Βενιζέλου είναι ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να απαλλαγεί από τον κυβερνητισμό, συνεπώς να μη μετάσχει σε οποιαδήποτε κυβέρνηση αναλαμβάνοντας συγκεκριμένα υπουργεία. Ωστόσο, κορυφαία στελέχη του κόμματός του έχουν διαφορετική άποψη, ενώ οι τελικές αποφάσεις θα καθοριστούν στη βάση του τελικού εκλογικού αποτελέσματος. Δηλαδή τα συγκεκριμένα ποσοστά που θα πάρουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ θα επηρεάσουν τους κομματικούς και αρχηγικούς υπολογισμούς. Κάποιοι πιστεύουν ότι θα μπορούσε να συνεχίσει στο Μέγαρο Μαξίμου ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Τ. Πικραμμένος, εάν δεν βρεθεί άλλη λύση, ενώ είναι γνωστό ότι οι εταίροι θα επιθυμούσαν την ελληνική εφαρμογή του μοντέλου Μόντι και την επιστροφή του Λουκά Παπαδήμου, τον οποίο ωστόσο δεν θέλουν στα πόδια τους ούτε ο Α. Σαμαράς ούτε ο Ευ. Βενιζέλος γιατί τον αντιμετωπίζουν ως δυνάμει πολιτική απειλή για την εκπροσώπηση του φιλοευρωπαϊκού μεταρρυθμιστικού κέντρου".
Τονίζεται, δε, ότι "στην περίπτωση που κόψει πρώτος το νήμα ο ΣΥΡΙΖΑ, νικητής θα είναι ο Αλέξης Τσίπρας αλλά ρυθμιστής ο Φώτης Κουβέλης. Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ θα είναι αναγκαία για να εξασφαλιστεί κοινοβουλευτική πλειοψηφία και η άποψη του κ. Κουβέλη εναντίον των μονομερών ενεργειών ακύρωσης του μνημονίου θα διευκολύνει τον κ. Τσίπρα να προσαρμοστεί στην κοινοτική πραγματικότητα. Η Κουμουνδούρου έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θέλει ούτε άγγιγμα με το ΠΑΣΟΚ, αλλά μπορεί να χρειαστεί η πράσινη ψήφος ανοχής, ακόμη και η στήριξη των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Για τον ΣΥΡΙΖΑ κάθε εκλογικό αποτέλεσμα θα αποτελεί επιτυχία. Γιατί εάν κερδίσει θα είναι το πρώτο κόμμα της Αριστεράς που αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση και εάν βρεθεί στη δεύτερη θέση θα αξιοποιήσει τη βολή της αξιωματικής αντιπολίτευσης προκειμένου να επιδιώξει αυτοδυναμία στις μεθεπόμενες εκλογές. Το μεγάλο ζητούμενο για την πρώτη μετεκλογική περίοδο είναι η κοινωνική καταλλαγή και η κοινωνική ειρήνη, κάτι που ίσως είναι πιο ανέφικτο και από τη διασφάλιση της οικονομικής σταθερότητας μακροπρόθεσμα".