Την έχουν χαρακτηρίσει «Ροβεσπιέρο» (με την κατηγορία ότι θέλει -λέει- να στήσει γκιλοτίνες στο Σύνταγμα), «ανακρίτρια», «Πορφυρογέννητη» (λόγω του ότι είναι κόρη του Νίκου Κωνσταντοπούλου), μέχρι και... «Τζάνγκο ο τιμωρός». Ακόμα ένας χαρακτηρισμός είναι το «εξολοθρευτής», όπως επισήμανε ο απερχόμενος πρόεδρος της Βουλής, Ευάγγελος Μεϊμαράκης (παρατήρησε ότι όσοι τα έβαλαν μαζί της δεν επανεξελέγησαν στη Βουλή), ο οποίος της παρέδωσε τη θέση του και μια ανθοδέσμη. Καλά έκανε -και για τα δύο. Η φοβερή και τρομερή Ζωή έχει αδυναμία στα λουλούδια...
Η τοποθέτησή της στην θέση της Προέδρου της Βουλής (ως η δεύτερη γυναίκα στην ιστορία) παραξένεψε και προκάλεσε απορίες, δεδομένου ότι περιμέναμε να πάρει Υπουργείο -πιθανότατα το Δικαιοσύνης. Κι ένα από τα ερωτήματα που τέθηκαν μετά την απρόσμενη εξέλιξη είναι γιατί την επέλεξε για τη συγκεκριμένη θέση ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ; «Την ξεφορτώθηκε ή θέλει να τους ξεκάνει;» (ήταν το ερώτημα – τίτλος -σε δημοσίευμα του koolnews).
Ακουσε τα μύρια όσα, δέχτηκε σεξιστικές επιθέσεις, ειρωνικά σχόλια και διάφορων μορφών... τρολάρισμα στο Ιντερνετ, αλλά δεν έκανε ούτε μισό βήμα συμβιβασμού. Δεν έκανε πίσω σε καμία μάχη. Δεν άλλαξε στο ελάχιστο την επίμονη, πεισματικά αγωνιστική στάση της. «Αντεξα, γιατί δεν θα επέτρεπα στον εαυτό μου να μην αντέξει» δήλωνε η ίδια. «Προσπάθησαν να μου σπάσουν το ηθικό, αλλά διάλεξαν λάθος άνθρωπο» -είναι προφανές...
Κατά τη διάρκεια της θητείας της στο δημόσιο βίο, το μόνο που δεν πέρασε είναι απαρατήρητη. Επίμονη -σε βαθμό να... αρρωσταίνει τους συνομιλητές της- και ανθεκτική, έδωσε ηχηρό παρών σε κάθε κοινωνική εξέλιξη: είτε πρωταγωνιστώντας σε ομηρικούς καβγάδες στη Βουλή με αφορμή τη λίστα Λαγκάρντ, είτε κρατώντας με το κορμί της ανοιχτή την πόρτα στην ΕΡΤ. Ζορίστηκε, αλλά -ούτε καν στα κάγκελα της ΕΡΤ από όπου φώναζε βοήθεια- δεν στριμώχτηκε -αντιθέτως στρίμωξε.
Η μεγάλη προσωπική νίκη της σημειώθηκε την περασμένη Κυριακή, όταν αναδείχτηκε η πρώτη σε σταυρούς βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Το γιόρτασε με εκτυφλωτικά χρώματα, φτάνοντας στο Προεδρικό με μια πολύχρωμη εμφάνιση που κατέπληξε -και προκάλεσε σχόλια τύπου: «Κανονικά η Ζωίτσα θα έπρεπε να ορκιστεί στη Vogue». Προς τι η έκπληξη; Μπορεί να είναι σκληρή αλλά δεν είπε ποτέ πως δεν αγαπά τα χρώματα.
Γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1976 και μεγάλωσε στην Αγία Παρασκευή με τους γονείς της, τον πρώην πρόεδρο του Συνασπισμού, Νίκο Κωνσταντόπουλο και την δημοσιογράφο Λίνα Αλεξίου.
«Δεν έζησα τη χούντα» έχει γράψει η ίδια σε άρθρο της. «Τα βιώματα, όμως, των αγαπημένων προσώπων και η ιστορική γνώση έχουν εγχαράξει μέσα μου την απέχθεια για τη δικτατορία και την απολυταρχία. Κάθε μορφής».
Από το σχολείο κιόλας έδειξε πως είναι ένα «ανεξάρτητο πνεύμα» όπως έχει δηλώσει ο καθηγητής της, Μανώλης Χατζηγιακουμής. «Ηταν «βιονική», εκρηκτική και επαναστάτρια με αιτία» έχει πει η παιδική φίλη της, Μελίζα Μέγα (BΗmagazino 2013).
Σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κι έκανε πρώτο μεταπτυχιακό στη Σορβόννη (1998) κι από εκεί στη Νέα Υόρκη (2001). Ηταν στο Μανχάταν όταν δέχτηκαν επίθεση οι Δίδυμοι Πύργοι. «Πρόκειται για ένα ανεξίτηλο βίωμα» έχει πει. «Οταν συνειδητοποίησα τι είχε συμβεί, αντίκρισα ένα σεληνιακό τοπίο, δεν κυκλοφορούσαν αυτοκίνητα, οι άνθρωποι φορούσαν μάσκες... Την ώρα που έγινε η επίθεση, κοιμόμουν -είχα άλλοθι...».
Πρώτη επαγγελματική εμπειρία της, ήταν όταν εργάστηκε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το 2001 στην υπόθεση των εγκλημάτων του πολέμου στην Γιουγκοσλαβία. Ως εμπειρία ήταν ενδιαφέρουσα και διδακτική, όμως οι εντυπώσεις που αποκόμισε από το δικαστήριο -κατά δήλωσή της- ήταν οι χείριστες.
Ανέλαβε την πρώτη υπόθεση της καριέρας της τον Μάρτιο του 2003. Αυτή ήταν η υποβολή μήνυσης κατά του Χένρι Κίσινγκερ, με κατηγορίες εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, γενοκτονίας και εγκλημάτων πολέμου στην Κύπρο και εντολέα της τον δημοσιογράφο Ηλία Δημητρακόπουλο.
Ακολούθησαν πολλές υποθέσεις, όπως η υπεράσπιση του Γιάννη Σερίφη (σε υποθέσεις που συνδέθηκαν με τρομοκρατία), η υπόθεση της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, όπου μαζί με τον πατέρα της, υπήρξε συνήγορος της οικογένειας του θύματος.
Για την ίδια, πάντως, σύμφωνα με συνέντευξη που είχε δώσει στο «Εψιλον» της «Ελευθεροτυπίας» τον Απρίλιο του 2012, η υπόθεση που την είχε συγκλονίσει ήταν αυτή ενός αλλοδαπού που ανέλαβε όταν ήταν μόλις ένα χρόνο δικηγόρος: «Είχε καταδικαστεί πρωτοδίκως σε κάθειρξη για βιασμό, χωρίς να έχει καμία ανάμειξη. Οταν ανέλαβα την υπόθεσή του, είχε βασανιστεί αγρίως από τις αστυνομικές αρχές και ήταν ήδη δύο χρόνια κρατούμενος. Είχε χάσει την υγεία του, κόντεψε να χάσει και τα λογικά του στη φυλακή. Στον δεύτερο βαθμό της δίκης είχα τη χαρά να δω τη δικαιοσύνη να απονέμεται. Ο εισαγγελέας της έδρας ξεκίνησε λέγοντας, "Δεν θα κάνω μακρά αγόρευση, αν και θα έπρεπε να είναι απολογία απέναντι σ' αυτόν τον άνθρωπο". Τελικά αθωώθηκε, και το δικαστήριο, σε μια σπάνια απόφασή του, επιδίκασε και αποζημίωση για την άδικη φυλάκιση».
Μια εντελώς διαφορετική πλευρά του -άτεγκτου κι αλύγιστου- εαυτού που ξέρουμε, αποκάλυψε στα media τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν σε ένα παραδοσιακό -θρησκευτικό- γάμο παντρεύτηκε τον αγαπημένο της, υποπλοίαρχο του εμπορικού ναυτικού, Απόστολο Μαντή στα Λουτρά Αιδηψού. Το μέρος δεν επιλέχτηκε μόνο επειδή η οικογένεια έχει σπίτι εκεί, αλλά κυρίως γιατί ήταν το μέρος όπου γεννήθηκε ο έρωτάς τους, 10 χρόνια πριν, η νύφη φτάσει με τη συνοδεία του υπερήφανου μπαμπά στα σκαλιά της Εκκλησίας. Ο γάμος ακολούθησε πιστά το παραδοσιακό τελετουργικό. Η νύφη ήταν ντυμένη στα λευκά, χαμογελούσε διαρκώς, η Εκκλησία ήταν στολισμένη με τα αγαπημένα της λουλούδια, υπήρχαν πιατέλες με φρούτα και φαναράκια που έδιναν μια ρομαντική νότα στην ατμόσφαιρα, το νυφικό ήταν παραδοσιακό, στα δέντρα κρέμονταν βότσαλα και κορδέλες με τα ονόματα του ζευγαριού και τα ροδοπέταλα με το ρύζι έπεσαν βροχή στον χώρο του Ησαΐα. Οχι, το πόδι του γαμπρού δεν το πάτησε -ποιος ο λόγος;
Με τον άντρα της γνωρίστηκε το Πάσχα του 2004, σε κοινή παρέα σε διακοπές στην Αιδηψό. Εκείνη βρισκόταν στο σπίτι της μητέρας της για τις γιορτές, ο Απόστολος Μαντής στο οικογενειακό σπίτι, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Η γνωριμία γρήγορα εξελίχθηκε σε έρωτα και σχέση, η οποία κρατήθηκε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Μια μικρή λεπτομέρεια που έχει γίνει γνωστή από αυτή τη σχέση είναι η αγάπη του συζύγου της στη ζωγραφική, χαρακτηριστικό που ήταν από τα πρώτα που την προσέλκυσαν επάνω του. Εργα του, μάλιστα, στολίζουν τους πίνακες του σπιτιού τους στην Αιδηψό.
Τα πεθερικά έχουν να πει τα καλύτερα για τη νύφη. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση της πεθεράς της, Γεωργίας Μαντή: «Η Ζωή δεν είναι ο άνθρωπος ο σκληρός, όπως την εμφανίζουν τα μέσα ενημέρωσης. Είναι η γυναίκα που κάθε μητέρα θα ήθελε για νύφη...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου