Ήρθαμε… πρόσωπο με πρόσωπο!
Η επίσκεψή μου στους Δελφούς γίνεται πάντα ένα παιδικό παιχνίδι ανάμεσα
στις ευτυχείς μέρες της φοιτητικής μου παίδευσης και την ιστορική ενέργεια του
τόπου. Για ένα τέτοιο ταξίδι προσωπικής συγκίνησης αφορμή υπήρξε η εικαστική
έκθεση «Μύρτις» που λαμβάνει χώρα στο
Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών το φετινό Αύγουστο.
Σε ένα κέντρο
πολιτισμού που εδράζεται στην ιερή αρχαιοελληνική παράδοση και οφείλει να
σηματοδοτεί την εξέλιξη, έγινα κοινωνός μιας συλλογής ζωγραφικών και γλυπτών έργων
από μικρούς δημιουργούς, μαθητές του Τοσίτσειου Δημοτικού Σχολείου, μέχρι σημαντικούς
καλλιτέχνες όπως ο Στέρης, ο Μυταράς και ο Σπυριούνης, που δώρισαν τα έργα τους
για να στηρίξουν το λαμπρό πόνημα του Επίκουρου Καθηγητή Οδοντικής Πανεπιστημίου
Αθηνών, κου Μανώλη Παπαγρηγοράκη και της ομάδας του, το οποίο συνένωσε αρμονικά
την επιστήμη με την τέχνη, το άτομο με την ομάδα και γέννησε μια πανανθρώπινη
ιδέα για τη μάχη κατά της παιδικής θνησιμότητας.
Τον ενθουσιασμό μου που ακολούθησε την ανακάλυψη της
αισθητικής οπτικής των δημιουργών ήρθε και πλήρωσε μια γλυκιά ηρεμία μπροστά
στην αιώνια παραδοχή του μικρού πρίγκιπα «μόνο
τα παιδιά ξέρουν αυτό που ψάχνουν». Η Μύρτις, μια μικρή Αθηναία επιστρέφει από το παρελθόν, γίνεται
σύμβολο των στόχων της χιλιετίας και δίνει με την αναβίωσή της αγωνιστικό μήνυμα
ενάντια στο θάνατο εκατομμυρίων παιδιών του σύγχρονου κόσμου! Ένα παιδί σαν από
πάντα ζωντανό, με μια ιστορία πιο επίκαιρη από ποτέ, έρχεται να θέσει τον
πολιτισμένο άνθρωπο προ των ευθυνών του, να τον ξεβολέψει από την αδιαφορία και
την απραξία του. Να του καταστήσει σαφές ότι τα μεγάλα προβλήματα δε
δεσμεύονται από το χρώμα, τη φυλή ή την καταγωγή κι απαιτούν δίκαιες λύσεις οι
οποίες δεν θα ανήκουν στη σφαίρα ενός θεωρητικού μοντέλου διαχείρισης της
ανθρώπινης δύναμης αλλά πρακτικής κι αποτελεσματικής αντιμετώπισης του
ανθρώπινου και κυρίως του παιδικού πόνου.
Η μικρή Μύρτις ταξιδεύει ως σύμβολο μνήμης και πράξης, ως
μοχλός ευαισθητοποίησης και δράσης στο μέλλον. Για να ευλογήσει λες τους
ανθρώπους να πειθαρχήσουν επιτέλους στη Λογική, να αξιοποιήσουν επιτέλους τη
Γνώση και να προστατεύσουν επιτέλους την Ηθική.
Θαρρώ, ο μόνος δρόμος επιτυχίας
αυτής της ιερής αποστολής είναι να δυναμιτίσει κανείς το αγνό συναίσθημα, αυτό
που πλέριο όρισε η άγια φύση να έχουν τα παιδιά. Να ξαναθυμηθούμε μέσα στο
σκληρό κόσμο των ενηλίκων πώς είναι να λυπάσαι, να χαίρεσαι, να αγωνιάς και να
θαυμάζεις. Πώς είναι να αγαπάς, να ξορκίζεις το φόβο της φθοράς, το θάνατο της
λήθης και να αγωνίζεσαι με τις δυνάμεις σου για το Σκοπό, την Ιδέα, τον
Άνθρωπο. Το μικρό κορίτσι μου μήνυσε να καμαρώνω γι’ αυτούς που νιώθουν και λειτουργούν
ως συνάνθρωποι. Που δεν αρκούνται σε ελιτίστικες φιλανθρωπικές συναθροίσεις οι
οποίες εφησυχάζουν τον ταλαιπωρημένο θνητό που δοξάζει το Θεό του γιατί μπορεί
χωρίς καμία ενοχή να πετάει όσο φαΐ του περισσεύει. Που δεν περιορίζονται σε
χλιαρές ψευτοδιαμαρτυρίες για τους διαφορετικούς και τους αδύναμους οι οποίες κάνουν τον καθώς πρέπει γονιό
να ευγνωμονεί τη Μοίρα φτάνει που το δικό του παιδί ευημερεί απαλλαγμένο από
κάθε πόνο. Που αντέχουν να κοιτούν έξω από τα του οίκου τους και πέρα από το
Εγώ τους…Καμαρώνω επιστήμης τε και τέχνης τα πονήματα, για την κινητοποίηση
της επιστημονικής και της καλλιτεχνικής ομάδας που χωρίς συμπλέγματα και υπεκφυγές
υπηρέτησαν την κοινωνική τους ταγή. Προσέρχομαι κι εγώ ταπεινός αρωγός αυτής
της σπουδαίας προσπάθειας.
Δελφοί, 10 Αυγούστου 2012
Ερμιόνη Δελή
Υποψήφια Διδάκτορας
Πανεπιστημίου Αιγαίου
* Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 17
Αυγούστου στις 18:30, στον εκθεσιακό χώρο του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών.
Η
έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή για το κοινό από 18-31 Αυγούστου
Πρωί:
09.00-13.30 και απόγευμα: 17.30-20.00
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου