Αναψυκτήριον Κάστρου Αμφίσσης

Το Παράνομον μετά του Απρεπούς

(το ισχύον καθεστώς της ασέλγειας σε Νόμους και Ιστορία)

Εφημερίς ΄΄ΦΩΚΙΣ΄΄

Είναι γνωστή η ιστορία της προσπάθειας του Δήμου (τότε Αμφίσσης και νύν Δελφών) προκειμένου να δημιουργήσει ένα ιδιόρρυθμο ημι-εκμεταλλεύσιμο περιβάλλον λειτουργίας του οικήματος πλησίον του κάστρου των Σαλώνων. Είναι η υπόθεση του ταλαίπωρου (υποτίθεται) αναψυκτηρίου, του οποίου την υποφωτισμένη και δαιδαλώδη εξέλιξη, έχει αποκαλύψει η εφημερίδα μας.  Με σειρά άρθρων και αποκαλύψεων, έγινε γνωστό στο αναγνωστικό μας κοινό, ότι το συγκεκριμένο ακίνητο, στερείται  νομίμου πολεοδομικής αδείας (για αυτό και δεν έτυχε παροχής ηλεκτρικού ρεύματος από την ΔΕΗ), δεν έχει παραληφθεί από κανέναν φορέα ώς περατωθέν και βεβαίως δεν έχει παραχωρηθεί καμία άδεια λειτουργίας του ως αναψυκτήριο-εστιατόριο. Υπάρχει η σχετική αλληλογραφία. Και  βεβαίως, τούτο προκύπτει από την σχετική Νομοθεσία.

Προσφάτως όμως και όλως αιφνιδίως, ενεφανίσθησαν “νέα” επεισόδια στο εν εξελίξει σήριαλ του Αναψυκτηρίου και μάλιστα με νέους “πρωταγωνιστές”. Και εξηγούμεν:

Στις 30-8-2011 με επιστολή του ο τότε προϊστάμενος της 24ης Ε.Β.Α.(Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων) κος Κακαβάς προς τον Δήμο Δελφών, αναφέρει για το θέμα , ότι ''δεν έχει κατ' αρχήν αντίρρηση για την χορήγηση αδείας λειτουργίας του υφισταμένου αναψυκτηρίου πλησίον του κάστρου Αμφίσσης.....και ότι η παρούσα γνωμοδότηση αφορά αυστηρά την χορήγηση αδείας λειτουργίας του αναψυκτηρίου στην μισθώτρια.....και δεν αποτελεί έγκριση για την εκτέλεση οποιασδήποτε εργασίας επί του κτηρίου του αναψυκτηρίου και του περιβάλλοντα χώρου του''.  Προσέξτε την διατύπωση: κατ' αρχήν έγκριση και γνωμοδότηση.

Έχει προηγηθεί όμως από το 2005  η υπ' αρ. πρωτ. 7425/8-11-2005 επιστολή της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, η οποία επί του θέματος ζητά από τον Δήμο Άμφισσας αφ' ενός να ανακαλέσει την χορηγηθείσα από τον ίδιο άδεια λειτουργίας  του αναψυκτηρίου και αφ' ετέρου να ενημερωθεί για τις ενέργειες του Δήμου προς αποκατάσταση της νομιμότητος από πλευράς πολεοδομίας του ακινήτου.

Και ξαφνικά στις 16-7-2012 εμφανίζεται  η υπ. αρ. 3297 επιστολή της 24ης Ε.Β.Α. Προς τον Δήμο Δελφών, υπογεγραμμένη από την κα Μαρία-Φωτεινή Παπακωνσταντίνου (αντικαταστάτριας του κου Κακαβά), η οποία ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ (δεν εισηγείται πλέον) να εγκρίνει “την τροποποίηση της άδειας λειτουργίας του τουριστικού περιπτέρου Άμφισσας πλησίον του κάστρου...από αναψυκτήριο σε αναψυκτήριο-εστιατόριο” με την προϋπόθεση τηρήσεως 6 όρων.  Προσέξτε την διατύπωση: Αποφασίζει!  Και ώ! του θαύματος, τους 6 αυτούς όρους της κας Παπακωνσταντίνου, αυτολεξί  περιλαμβάνει-επαναλαμβάνει στην επιστολή της Φ.25/2472οικ  18-7-2012 (2 ημέρες μετά την συγγραφή της επιστολής της κας Παπακωνσταντίνου!!...)  προς τον Δήμο Δελφών η προϊσταμένη της Ι' ΕΠΚΑ Δελφών κα Ψάλτη, η οποία επίσης ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ για την τροποποίηση της αδείας από αναψυκτήριο σε αναψυκτήριο-εστιατόριο! Η κα Ψάλτη λαμβάνει υπ' όψιν της για την απόφασή της τον Νόμο 3028/2002 και την Υπουρ. Απ. 3696/20-1-2004.

Ας δούμε όμως το ''λάθος''  της κας Ψάλτη και  ποιός επωφελείται από αυτό, ή προς το λεπτότερον, τί ''τακτοποιείται'' με αυτήν την απόφαση.

-        Στην Υ.Α. 3696/20-1-2004

Άρθρο 1

Στους Προϊσταμένους των Περιφερειών και Ειδικών Περιφερειακών Υπηρεσιών του ΥΠΠΟ μεταβιβάζονται οι ακόλουθες  αρμοδιότητες, των περιπτώσεων που ΔΕΝ εμπίπτουν στην αρμοδιότητα των Κεντρικών Συμβουλίων (παράγραφος 5 του άρθρου 50 του Ν 3028/2002)....

Α/ Στους Προϊσταμένους των Εφορειών Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, των Εφοριών Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, των  Εφορειών Νεωτέρων Μνημείων  και των Υπηρεσιών Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων.

1. Η χορήγηση αδείας για:

α/ την εγκατάσταση ή την λειτουργία βιοτεχνικής ή εμπορικής επιχείρησης.

β/....

γ/....

   Άς δούμε όμως τί περιγράφει η παρ. 5 του άρθρου 50 του Ν 3028/2002: 

5. Υπό την επιφύλαξη της διάταξης της προηγουμένης παραγράφου τα Κεντρικά Συμβούλια:

α. Εισηγούνται στον Υπουργό...

β. Εισηγούνται στον Υπουργό...

γ. Γνωμοδοτούν για ζητήματα που σχετίζονται με:

   αα/...

   ββ/Την προστασία των μνημείων που είναι εγγεγραμμένα στον Κατάλογο της   Παγκόσμιας Κληρονομιάς καθώς και των άλλων μείζονος σημασίας μνημείων, αρχαιολογικών χώρων και ιστορικών τόπων.

   γγ/ Επεμβάσεις μείζονος σημασίας σε μνημεία, χώρους και τόπους

   δδ/...

   εε/...

Όπως γίνεται αντιληπτό, τα 2 Κεντρικά Συμβούλια (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων)  απλά εισηγούνται στον Υπουργό και επίσης απλά γνωμοδοτούν για οτιδήποτε εμπίπτει στην δικαιοδοσία τους. ΔΕΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ.

Με την ΥΑ 3696/20-1-2004 ο τότε ΥΠΠΟ Ευάγγελος Βενιζέλος, έδωσε την δυνατότητα στους Προϊσταμένους των Εφορειών να χορηγούν άδειες διαφόρων ειδών, για οτιδήποτε ΔΕΝ εμπίπτει στις αρμοδιότητες των 2 Κεντρικών Συμβουλίων. Και για να μην υπάρχει και η παραμικρή αμφιβολία για το τί ανήκει και σε ποιόν ως δικαιοδοσία, παραθέτουμε και την παράγραφο 4 του Ν 3028/2004, όπου αναφέρονται τα εξής:

4. Στην αρμοδιότητα του ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) ανήκουν θέματα που αφορούν την προστασία αρχαίων μνημείων, αρχαιολογικών χώρων και ιστορικών τόπων που αποτέλεσαν χώρο εξαίρετων ιστορικών ή μυθικών γεγονότων έως το 1830.

Και εδώ είναι το πρόβλημα, ή αν θέλετε, το ''λάθος''.  Το επίμαχο οικοδόμημα,  είναι γειτνιάζον  και εντός του περιβάλλοντος χώρου  ιστορικού  μνημείου (Κάστρο Αμφίσσης) του οποίου το σύνολο, εμπεριέχεται στο Δελφικό Τοπίο και βεβαίως εμπίπτει στην δικαιοδοσία του Κ.Α.Σ.!... Συνεπώς, την οποιαδήποτε απόφαση για την χρήση και την άδεια του ακινήτου, θα έπρεπε να έχει λάβει ο Υπουργός, μετά από εισήγηση του Κ.Α.Σ.  Φαντασθείτε την κα Ψάλτη, να υπογράφει απόφαση, επικαλούμενη την ίδια νομολογία, για την μετατροπή του αναψυκτηρίου στην περιοχή της Κασταλίας πηγής στους Δελφούς, σε αναψυκτήριο-εστιατόριο!  Οι προϋποθέσεις για την αδειοδότηση και την χρήση των δύο ακινήτων είναι πανομοιότυπες, εκτός του ότι, το των Δελφών είναι  κατασκευαστικά, νόμιμο.

Γεγονός είναι ότι το συγκεκριμένο ακίνητο στην Άμφισσα, πέραν της περιπέτειάς του, κατέληξε να εκθέσει και ανθρώπους, οι οποίοι εκώντες-άκωντες, ενεπλάκησαν  σε κάτι του οποίου η κατάληξη εξακολουθεί να είναι μυστήριο. Το  (ψυχικό ή ηθικό) κόστος ενός εκάστου εμπλεκομένου άγνωστο, το σίγουρο όμως είναι ότι η ''αποδοχή'' από τον Δήμο μιας τέτοιας απόφασης, όπως αυτή της κας Ψάλτη, αυτομάτως θα νομιμοποιούσε την παρούσα κατάσταση και θα ήταν δυνατή πλέον η μετά βαΐων και κλάδων ενοικίαση και νέα χρήση του ακινήτου, αποσιωπώντας το παρελθόν και δημιουργώντας σχέδια για το μέλλον. Είναι δυνατόν;  Θα υπάρξει αντίδραση από το Κράτος Δικαίου; Ή μήπως προκειμένου να λειτουργήσει μια μικρή επιχείρηση, θα πρέπει να αγνοηθούν νόμοι, ιστορία και κοινή γνώμη;